Een bloemlezing van Palestijnse literaire verhalen om te lezen.
Bij de Qalandia controlepost – door Ameer Hamad
[i] Daar gaan we weer. Altijd maar wachten. Of je nu met de auto bent, een hippe bolide die gaat als een speer of een oud brikje dat sputtert en rookt, of je bent te voet, sjokkend langs het voetpad dat zwart is van het vuil en nat van het water gelekt uit zware vrachtwagens, het maakt niets uit. Wie…
Lees verder → Bij de Qalandia controlepost – door Ameer Hamad
Tegen de stroom in – door Taghreed Najjar
Het geheim Yoesra’s vader wist nog niets van haar plannen. Ze wilde hem verrassen dus ze hield ze geheim en vroeg aan Jamiel om niets te zeggen. Het was moeilijk voor Jamiel om zo lang een geheim te bewaren. Hij bleef maar aan Yoesra vragen: “Wanneer gaan we het geheim bekendmaken?” En soms lette hij niet op en vroeg dat…
Over tijd, plaats en taal – door Adania Shibli
(1) Kleine meisjes in Jenin Ik voel geluk, als een lichte zachte druk op mijn borst terwijl de rest van mijn lichaam zich overgeeft aan een prettige loomheid. Het geluk voelt niet dwaas, zoals dat soms het geval is, maar eerder krachtig en hardnekkig, een geluksgevoel zonder reserve, zonder enige terughoudendheid. De oorzaak van dat geluk: ik ga een lezing…
Lees verder → Over tijd, plaats en taal – door Adania Shibli
De snor van Mordechai en de katten van zijn vrouw – door Mahmoud Shukair
Mordechai was een eenvoudig man. Er waren tienduizenden mannen zoals hij in Tel Aviv. Ook al beweerde hij zelf dat er maar weinig waren precies zoals hij. Hij hield van een rustig, comfortabel leven waarbij hij niemand stoorde en ook zelf door niemand gestoord werd. Daarom waren alle buren op Mordechai gesteld want hij viel niemand lastig. Mordechai was ooit…
Lees verder → De snor van Mordechai en de katten van zijn vrouw – door Mahmoud Shukair
Het gat – door Maya Abu Al-Hayat
Het eerste wat we over Nabil kunnen zeggen, als we hem willen beschrijven, is dat hij een optimistisch mens is. Een kwaliteit die des te meer opvalt omdat die bijna helemaal is verdwenen uit zijn dorp Al-Walaja waar de inwoners zich kenmerken door hun vaardigheid om een probleem te vinden bij elke oplossing. Vertel hen dat je hebt uitgevonden hoe…
De ballade van Lulu en Amina – door Izeldin Bukhari
In 1948 moesten mijn grootouders van moederskant, Mohammed en Zahida Ali Hassan vluchten van Ramleh naar Gaza. Daar bouwden ze een nieuw leven op en daar werden hun kinderen geboren waaronder mijn moeder. Toen ik klein was, nam mijn moeder mij elk jaar in de zomervakantie mee naar Gaza. Ik herinner me dat we in een Mercedes taxi stapten, zo’n…
Lees verder → De ballade van Lulu en Amina – door Izeldin Bukhari
De drone zit bij mij aan tafel. Dagboek uit een stad onder vuur – door Atef Abu Saif
Maandag 7 juli – Het ritme van trommels en bommen Sinds middernacht zijn de bombardementen en inslagen niet meer opgehouden. Vannacht laat de musaharati zich niet zien. De musaharati is een van de opvallendste personen in de heilige maand Ramadan: hij loopt door de straten om de mensen wakker te maken voor de soehoer, het vroege ontbijt. Je kunt je…
Lees verder → De drone zit bij mij aan tafel. Dagboek uit een stad onder vuur – door Atef Abu Saif
Dagtocht door Gaza – door Caitlin Procter
Een seintje op je telefoon. Bericht van de lokale app Careem dat je taxi klaar staat voor de ingang van je hotel met zeezicht in Gaza-Stad. Je springt in de gele taxi voor een dagtocht door Gaza langs allerlei bezienswaardigheden. Je chauffeur rijdt meteen naar het noorden, naar de velden van Beit Lahia. Aan twee kanten van de weg staan…
Ik, Hanan; verhaal van een overlever – door Joumana Haddad
Het is 24 oktober in het jaar 2023. Vandaag ben ik precies 23 jaar in leven maar al die tijd heb ik niet echt geleefd. Ik bedoel, niet ten volle geleefd. Al die tijd heb ik van dichtbij zitten kijken hoe mijn leven zich ontvouwde: als een publiek van een persoon, hulpeloos en ontzet.Laat ik proberen dit duidelijker uit te…
Lees verder → Ik, Hanan; verhaal van een overlever – door Joumana Haddad
Wie wil mijn ziel ruilen? – door Randa Awad
Hoe is het mogelijk dat ik al zo lang leef? Wie gaf mij zo’n lang leven? Ik kan me niet herinneren met iemand te hebben onderhandeld over dit lange leven. Als het zo doorgaat, zal ik duizend jaar worden. Mijn verhaal begon meer dan tien jaar geleden, in een sombere, donkere kamer waar mijn papieren, mijn schriften en mijn herinneringen…