Een bijzonder museum
Omdat er al eeuwenlang handel was tussen Koeweit en India (we hebben in het Othman museum overeenkomsten gezien tussen parelhandelaars in Calcutta en Koeweit) hebben de Engelsen vanuit hun koloniale machtspositie met de East India Company in de 19e eeuw druk gezet op de heersers van Koeweit en een overeenkomst afgedwongen waarmee Koeweit een Brits ‘protectoraat’ werd – dat is zoiets als de maffia die bescherming biedt tegen de bedreiging die ze zelf zijn. Die situatie duurde tot 1961, en heeft voor een enorme Britse invloed op de (stedelijke) cultuur van Koeweit gezorgd. Rijkere families begonnen hun kinderen (vooral zonen) naar Londen te sturen om te studeren. Een van die zonen was Tareq Rajab, die in Londen verliefd werd op een Engelse dame – en zij op hem. Ze keerden samen terug naar Koeweit, werden rijk, en begonnen kunst te verzamelen, hun gezamenlijke passie. Rajab werd de allereerste Minister van Oudheden in Koeweit, stichtte de eerste New English School, en richtte een museum in met een collectie van sieraden uit alle landen van het Midden-Oosten en Centraal Azie. In een tweede gebouw brachten hij en zijn vrouw de kalligrafische geschriften samen die ze verzameld hadden, waaronder een paar erg zeldzame en zeldzaam mooie exemplaren.
Een wandeling door het park
De groene long van Koeweit stad is het Al Shaheed park, dat een kilometer of twee lang is maar wel ingeklemd ligt tussen brede doorvoerwegen (type snelweg) die je dus steeds hoort. Vlak voor ons hotel ligt een voetgangersbrug over de ‘snelwegen’ naar de kop van het park. Het is fraai aangelegd, en er is een monument voor de grondwet, een botanisch gedeelte en een soort Madurodam van Koeweit Stad zoals het vroeger was. Hier hoor je overal vogels, iets wat in de rest van de stad niet snel zal gebeuren. En er is een heerlijke uitspanning waar je ontspannen zit onder het genot van een goede koffie of een smakelijke lunch.